درسال‌های اخیر در بسیاری از کشورهای جهان برداشت آب از منابع زیرزمینی از میزان تغذیه سالیانه آن‌ها بیشتر بوده است. این امر به معنای استخراج و استفاده از آبی است که در طول هزاران سال در لایه‌های آب‌دار زمین ذخیره شده ‌است. با این کار سطح آب‌های زیرزمینی­ در منطقه روز به روز افت کرده و سرانجام به جایی خواهد رسید که آبی برای برداشت وجود نخواهد داشت. پایین افتادن سطح آب‌های زیرزمینی موجب خشک شدن چشمه­ها، قنات­ها، چاه­ها و به خطر افتادن زندگی در اکثر مناطق می شود.

جالب است بدانید در سال ۲۰۰۵ (میلادی) چین، هند و ایران بیشترین برداشت را از منابع آب زیرزمینی داشته­اند.

چشمه: هرگاه آبهای زیرزمینی از راههای طبیعی به خارج راه پیدا کنند چشمه ها را تشکیل میدهند. بعضی از چشمه ها برای تمام سال و بعضی ها برای مدت کوتاه و یا بطور متناوب جاری هستند.

آب چشمه 

آب های سطحی:

تمامی آب ­های ساکن و جاری در سطح زمین که به داخل خاک نفوذ می­نماید به عنوان آب سطحی در نظر گرفته می­شود که شامل رودخانه های دائمی و فصلی، دریاچه ها، برکه ها و آبگیرها می شود.

رودخانه: حجمی از آب جاری که از یک آبراهه عبور می­کند را رودخانه گویند. در ابتدای هر بارندگی، آب باران بر اثر تبخیر به اتمسفر باز می­گردد و یا به داخل زمین نفوذ می­کند اما با افزایش سرعت و مدت بارندگی به تدریج درصد تبخیر کاهش یافته و بارش بیش از مقداری می­گردد که زمین قادر به جذب آن باشد. در این زمان است که آب بر روی سطح زمین جاری می­گردد.

این آبها ابتدا به صورت قشر نازکی از آب و یا تعداد زیادی از جویبارهای بسیار کوچک و درهم، جریان می یابند و سپس در مجاری معینی متمرکز می­شوند که این مجاری، شاخه های اولیه رودخانه ها هستند. این شاخه ها مرتباً به یکدیگر پیوسته و رودخانه اصلی را به وجود می آورند.

آب سطحی:  رودخانه